Urodził się 16 sierpnia 1900 roku w Białobrzegach. Zmarł 19 stycznia 1986 roku. W 1911 roku kończył nauczanie elementarne w Bortatyczach W październiku 1916 r. został jednym z pierwszych uczniów Męskiego Gimnazjum Realnego w Zamościu. Szkołę średnią ukończył we Włocławku z powodu powołania do służby wojskowej. W latach 1922-1927 był studentem filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Praktykę pedagogiczną rozpoczął w Siedlcach w Gimnazjum Męskim im. Bolesława Prusa, następnie w Gimnazjum Męskim w Dubnie. W latach 1929-1938 był polonistą w Gimnazjum Koedukacyjnym im. Mikołaja Kopernika we Włodzimierzu. W latach 1938-1939 pracował w Gimnazjum Żeńskim im. Marii Konopnickiej w Zamościu. Oprócz działalności dydaktycznej opiekował się samorządem szkolnym i kierował biblioteką. Był także redaktorem miesięcznika uczniowskiego pt. „Wideta” za czasów swojej pracy we Włodzimierzu. W gimnazjum zamojskim redagował czasopismo młodzieżowe „Nasze jest jutro”. W Zamościu… Redaktor „Gromady Strzeleckiej” – miesięcznika poświęconego zagadnieniom wychowania obywatelskiego. W okresie wojny prowadził lekcje języka polskiego i historii na kompletach tajnego nauczania . Ponadto brał czynny udział w ratowaniu biblioteki gimnazjalnej. W lipcu 1944 roku zorganizował od podstaw Gimnazjum i Liceum im. Jana Zamoyskiego i pozostał w nim do roku 1971, w tym 23 lata na stanowisku dyrektora. Nie był jednak dyrektorem gabinetowym – najlepiej czuł się na lekcji , wśród młodzieży. Liczne grono jego uczniów zapewne pamięta interesujące lekcje języka polskiego, łaciny czy filozofii. W pierwszych dniach wolności aktywnie włączył się w życie społeczne Zamościa. Został radnym pierwszej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie. Aktywnie pracował od 1944 do 1984 w Miejskiej Radzie Narodowej w Zamościu. Był również aktywnym działaczem politycznym w Powiatowym Komitecie Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Jako prelegent Towarzystwa Wiedzy Powszechnej organizował otwarte wykłady i prelekcje w środowisku lokalnym. Stał na czele komitetu budowy SzkołyPomnika w Sochach. Michał Bojarczuk miał własną wizję Zamościa jako ośrodka naukowego. Wielkość miasta mierzył i oceniał nie ilością mieszkańców, lecz posiadaniem wyższej uczelni – przekonując tym argumentem Senat UMCS w Lublinie , uzasadniając społeczną potrzebę utworzenia filii uniwersytetu w Zamościu. W 1967 r. był jednym z inicjatorów powołania Zamojskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, któremu prezesował w latach 1971-1975. Zainicjował także kilka sesji naukowych i wydawniczych o Zamościu i Zamojszczyźnie w latach 1967-1980. W 1959 r. ukazała się książka pt: „Academia Zamoscensis” omawiająca dzieje Zamojskich gimnazjów w latach 1916-1956. W dorobku naukowym znajdują się także artykuły m.in. „Tajne nauczanie w Zamościu podczas II wojny światowej” , „Stefan Miler” i inne. W kilkudziesięciu tomach „Kronik” zapisał historię najnowszą Zamościa, Gimnazjum i Liceum im. J. Zamoyskiego i Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
