Krobski (Kropski) Adrian Kazimierz (1640–1708), profesor prawa, rektor Akademii Zamojskiej. Początkowo kształcił się w kolonii akademickiej Lubrańskiego, skąd ok. r. 1663 przeniósł się na studia do Akademii Krakowskiej, gdzie 9 czerwca 1668 roku uzyskał stopień magistra artium. Jeszcze jako bakałarz został w jesieni 1666 r. powołany do Akademii Zamojskiej na profesora analogii (gramatyki) i odtąd związał się na stałe z Zamościem.
W r. 1670 awansował na profesora zwycz. elokwencji (wymowy) i zapewne z tej okazji wydał dwa panegiryki – Epithalamia Coniugum Michaelis I et Eleonorae Ferdinandi III filiae i Splendor virtutum… reginalis coronae, zyskując w r. 1671 tytuł sekretarza królewskiego.
Trzy lata później ogłosił jeszcze jeden utwór okolicznościowy dedykowany Wiśniowieckim: Dolor ex obitu principis ac dominae D. Griseldis Constantiae Korybutheae ducissae in Viśniowiec (Zamość 1673), a w r. 1675 sporządził Regestrum omnium librorum, qui extant in Bibliotheca Academiae Zamoscensis, najstarszy katalog biblioteki Akademii Zamojskiej, który przetrwał do czasów współczesnych.
Obrany w r. 1671 rajcą m. Zamościa, w Akademii pełnił obowiązki dziekana Wydziału Filozoficznego (1672), ale już w połowie t. r. (30 V) przeszedł na Wydział Prawa, gdzie wykładał początkowo prawo kanoniczne, a w maju 1675 lub 1676 r. promował się na doktora obojga praw, prawdopodobnie bez przedstawiania dysertacji. W r. 1676 został obrany po raz pierwszy rektorem Akademii i odtąd wielokrotnie pełnił tę funkcję. Zmarł 13 grudnia 1708 r. jako rektor i wicekanclerz Akademii Zamojskiej.
