Tadeusz Czajka urodził się 4 lutego 1920 – zmarł 11 marca 2007 r. W latach 1924-1938 mieszkał w Zamościu. Tu ukończył Gimnazjum im. J. Zamoyskiego. Od grudnia 1939 r. jako członek ZWZ,
a później AK, uczestniczył w działalności konspiracyjnej na Zamojszczyźnie. Aresztowany w 1943 roku. Był więziony na Zamku w Lublinie i w obozie koncentracyjnym na Majdanku, skąd 28 marca 1944 r. uciekł wraz z grupą więźniów. Po ucieczce działał w partyzantce. W latach 1944-1945 studiował na Politechnice Wrocławskiej. Od 1959 roku pracował w Technikum Budowlanym w Lublinie, od 1970 – w Wyższej Szkole Inżynierskiej (Politechnice Lubelskiej).

Należał do Związku Literatów Polskich oraz Towarzystwa Opieki nad Majdankiem. Pozostawił wspomnienia: Czerwone punkty (1962), Zielone kręgi (1968). Tom opowiadań Zabłąkani (1971) oraz kilka powieści, m.in. Sny i przebudzenia (1973), Cień Piotra (1976), Historia rodzinna (1991).

     

Laureat I nagrody Konkursu im. Józefa Czechowicza w 1966 roku i nagrody literackiej im. Bolesława Prusa w roku 1972.

Redagował opracowanie Pamięć Majdanka w fotografii (1981).