Zdzisław Kazimierczuk urodził się 12 lipca 1933 roku we wsi Łachowce położonej w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn. Naukę rozpoczął w Łaszczowie. Uczył się w Liceum Pedagogicznym w Zamościu. Ponoć najchętniej języka polskiego u pani Tchórzewskiej.

Studiował filologię rosyjską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. To wówczas obudziła się w nim dziennikarska pasja. W Warszawie zetknął się z Melchiorem Wańkowiczem i Ryszardem Kapuścińskim, co ukierunkowało jego zainteresowania reporterskie.
W 1962 roku wziął udział w organizowanym prze „Politykę” konkursie na reportaż o kresach wschodnich Polski. Chodziło o ukazanie pozytywnych przemian, jakie zaszły w tym regionie po II wojnie światowej. Reportaż Kazimierczuka został wyróżniony.

Podjął pracę w „Sztandarze Ludu”. Specjalizował się w reportażach społecznych. W 1968 roku Wydawnictwo Lubelskie wydało zbiór reportaży „Pożegnanie taboru” ukazujący losy lubelskich Cyganów.

Współtworzył „Tygodnik Zamojski”. W 1979 roku został zastępcą redaktora naczelnego, a dwa lata później redaktorem naczelnym. Funkcję pełnił do 1990 roku. Redagował także „Przegląd Kresowy”, kierował „Kroniką Zamojską”, „Kroniką Zamojszczyzny” i „Kroniką Tygodnia”. W połowie lat 90. założył Oficynę Wydawniczą Kresy, która została wydawcą „Magazynu Kresowego” i kilku pozycji książkowych, m.in. dwóch edycji przewodnika biograficznego „Kto jest kim na Zamojszczyźnie”. Kazimierczuk jest autorem bogato ilustrowanych przewodników po Zamościu, Roztoczu, Chełmie i powiecie włodawskim.

Zmarł w Zamościu 2 października 2016 roku.