Przywilej lokacyjny Zamościa został wystawiony 10 kwietnia 1580 roku. Był to dzień św. Tomasza, patrona rodu Zamoyskich. Pomysłodawcą i fundatorem nowego ośrodka miejskiego był Jan Zamoyski, najwybitniejszy polski mąż stanu przełomu XVI i XVII wieku. Pierwszym wójtem był Wojciech Wnuk, głównym projektantem i budowniczym znakomity architekt włoski Bernardo Morando. Miejsce lokacji Zamościa zostało wybrane nieprzypadkowo. Zamoyski uznał, że nowo powstałe miasto przyspieszy rozwój gospodarczy regionu i będzie stanowić centrum jego dóbr. Wystarał się u króla o liczne przywileje: m.in. zgodę na jarmarki i targi, zwolnienie z podatków na rzecz państwa. Dla wzrostu handlu i rzemiosła Zamoyski sprowadził do swego miasta licznych kupców i rzemieślników. Początkowo mieli być to jedynie katolicy, ale z czasem pozwolono osiedlać się Ormianom, Żydom i Grekom, którzy prowadzili zyskowny handel ze Wschodem. Od samego początku miasto stanowiło wizytówkę potęgi rodu Zamoyskich. Wzniesiono pałac i potężne oraz nowoczesne na tamte czasy fortyfikacje, dające miastu miano jednej z najpotężniejszych twierdz Rzeczypospolitej. Nie zdołały jej zdobyć wojska Chmielnickiego, ani Szwedzi w czasie potopu. Współcześnie jako Twierdza Otwarta zaprasza wszystkich w gościnne mury. Korzystajmy z tego przywileju.