Jan Jaroszewicz, architekt, spędził zdaje się większą część życia w pracy dla rodziny Zamoyskich. Urodził się w 1575 r. Wykształcił na klasycznej architekturze Bernarda Moranda.
Od 1610 roku pracował na dworze ordynatów Zamoyskich w Zamościu. Głównym wykonawcą jego projektów architektonicznych był murator Jan Wolff. Do 1619 roku Jaroszewicz nadzorował prace przy fortyfikacjach w Zamościu. W akcie z 13 sierpnia 1643 roku, Jan Zamoyski II Ordynat, syn Tomasza, nadaje architektowi swemu i rodziców swoich Janowi Jaroszewiczowi wójtostwo lackie i złocieckie.
Jaroszewicz zajmował się także spełnianiem różnych życzeń ordynatów i załatwianiem ich poleceń, mających związek z budynkami w ordynacji, np. w liście z 22 stycznia 1631 roku donosi o pomiarach wziętych na obraz do ołtarza w kościele w Kraśniku. Cerkiew Bazylianów (kościół św. Mikołaja) w Zamościu, klasztor bernardynów w Sokalu, budynek Akademii Zamojskiej i rozbudowa ratusza w Zamościu to jego największe realizacje. Uczniem Jaroszewicza był Jan Michał Link.
Jan Jaroszewicz zmarł w Zamościu. Pochowany został 22 lutego 1670 roku.
W Księgozbiorze Klemensowskim znajduje się wydana w Wenecji w 1609 roku książka Le fortificationi di Buonaiuto Lorini nobile florentino nvovamente ristampate, corrette et ampliate di tutto quello che mancaua per la lor compita perfettione, con l`aggiunta del sesto libro doue simostra, con la scienza, e con la pratica, l`ordine di fortificare le citta, et altri luoghi, con tutti gli auuertimenti, che piu` possono aportar benesicio, per la sicurta` delle fortezze […] z exlibrisem Jana Jaroszewicza
Realizacje:
- cerkiew Bazylianów (kościół św. Mikołaja) w Zamościu (1616‒1631)
- klasztor bernardynów w Sokalu (przed 1634)
- prawdopodobnie kościół farny w Szczebrzeszynie i w Turobinie (1620-1630)
- prawdopodobnie kościół w Uchaniach (ok.1625)
- budynek Akademii Zamojskiej (1639‒1651)
- rozbudowa ratusza w Zamościu (1640-1651), dobudowanie trzeciej kondygnacji, ozdobienie attykami i wieżyczkami w narożach oraz ornamentami w stylu manierystycznym.