Jan Król urodził się 17 czerwca 1918 roku w Nieliszu. Debiutował przed wojną, w 1938 roku, w krakowskim „Siewie” i warszawskim „Ilustrowanym Kurierze Polskim”. Wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. W niewoli, w miejscowości Rasdorf, redagował „Gazetę Polską”, do której pisał opowiadania, reportaże i liryki. W 1946 roku wrócił do Polski. Ukończył liceum pedagogiczne i studium nauczycielskie. Pracował społecznie w „Wici” i Stowarzyszeniu Twórców Ludowych.
Po wojnie pierwsze wiersze opublikował w 1957 roku na łamach „Zielonego Sztandaru”, następne w „Zarzewiu”, „Kamenie”, „Twórczości Ludowej” i „Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym”. Jego utwory czytane były również w audycjach radiowych (w „Kiermaszu pod kogutkiem”). Opublikował kilka tomików poetyckich: Pod obcym niebem ( Lublin, 1978), Biją dzwony (Lublin, 1988), Po drodze (Zamość, 1992), Złoty kwiat paproci (Zamość, 1998), Trudno nie kochać (Biłgoraj, 1999). Wiele jego wierszy zamieszczanych było również w antologiach poezji, m.in. Serce za kratą (1946), Chłopski znak, Wieś tworząca tom III, V, VI, VII (1980-1990), Złote ziarno (1985), Brzegiem życia (1981), Zolnik (1990), Śródleśne pacierze (1989), Ziarno wiecznej nadziei – antologia ludowej poezji metafizycznej i religijnej (1994).
Był uczestnikiem i laureatem wielu konkursów literackich regionalnych i ogólnopolskich. Uhonorowano go m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim „Polonia Restituta”, Złotą Odznaką ZNP, Odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Odznaką „Za zasługi dla Województwa Zamojskiego” oraz nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. W 1997 roku w kategorii II: Pisarstwo ludowe, Dziedzina: Literatura ludowa otrzymał Nagrodę im. Oskara Kolberga.
Jan Król zmarł 11 września 1999 roku. We wrześniu 2014 roku Szkoła Podstawowa w Nieliszu przyjęła Jana Króla za swojego patrona.
