Każdy zamościanin, a nawet turysta, zapewne niejednokrotnie przemierzał staromiejski Plac Stefanidesa, który powstał w połowie XIX wieku. Ze względu na dogodne położenie do lat pięćdziesiątych XX wieku pełnił funkcję targową, później przez ponad dziesięć lat, aż do 1975 roku znajdował się w tym miejscu dworzec autobusowy. Obecną nazwę otrzymał w 1988 roku. Kto zacz ów Stefanides? – zachodzi w głowę niejeden tubylec, a już na pewno każdy przyjezdny. Jest to bardzo ważna postać w historii Zamościa. Melchior Stefanides urodził się około 1565 we Lwowie, jako syn białoskórnika Błażeja i Róży. Ukończył studia na Akademii Krakowskiej, gdzie w roku 1593 otrzymał doktorat z filozofii. Rok później za namową Szymona Szymonowica przyjął pracę w Akademii Zamojskiej, składając obietnicę, iż będzie mieszkać i uczyć trzy lata w tym gimnazjum, które Jegomość zakłada w mieście swym Zamościu. Musiał wyróżniać się zdolnościami organizatorskimi, gdyż w 1595 roku został mianowany pierwszym rektorem nowo powstałej akademii. Wykładał logikę, metafizykę, później również prawo i teologię. Oprócz zajęć związanych z nauczaniem Melchior Stefanowicz piastował godności kanoniczne w Chełmie, Lwowie i oczywiście w Zamościu, gdzie został scholastykiem Kapituły. Jako rektor bronił autonomii akademii i odrzucał zwierzchnictwo jej kanclerza, biskupa chełmskiego Stanisława Gomolińskiego. Miał być przez to nawet przez jakiś czas więziony. Melchior Stefanides bardzo dobrze wypełniał powierzone mu obowiązki. Czas jego rektoratu to okres rozwoju i wzrostu znaczenia Akademii Zamojskiej. Widoczny był liczny napływ nowych studentów, którzy pochodzili z różnych warstw społecznych i coraz bardziej odległych części Rzeczypospolitej. Kwitło też życie naukowe, a drukarnia akademicka prowadziła działalność wydawniczą. Ksiądz Vanozzi, który w tym czasie gościł w Zamościu relacjonował, że Stefanides był człowiekiem uczonym i przykładnego życia. Melchior Stefanides to również dobry kaznodzieja, wygłosił kazanie między innymi na ślubie Tomasza Zamoyskiego. Jego przemowy religijne drukowano w Zamościu i Krakowie. Przygotował do druku polski przekład katechizmu trydenckiego oraz dokonał przekładu Psałterza świętego Augustyna. Będąc w podeszłym wieku coraz rzadziej angażował się w sprawy Akademii Zamojskiej, jednak jeszcze w 1632 roku wspólnie z ówczesnym rektorem przeprowadził reformę nauczania, zobowiązując profesorów  prawa i medycyny do organizowania comiesięcznych dysput ze studentami. 17 kwietnia 1638 roku zmarł we Lwowie, tam tez został pochowany.