Jan Florian Drobysz Tuszyński urodzony 21 czerwca 1640 r. w Zabłociu koło Żytomierza, zmarł 3 kwietnia 1707 roku w Zamościu – polski pamiętnikarz, żołnierz, uczestnik wojen ze Szwedami (podczas potopu 1655–60), z Moskwą (1660 pod Cudnowem, wyprawa na Ukrainę 1663–64), z Kozakami, Tatarami i Turkami (m.in. w 1673 pod komendą J. Sobieskiego pod Chocimiem i 1676 pod Żurawnem) oraz rokoszu J. S. Lubomirskiego (w 1665 walczył pod Mątwami); stolnik żytomierski, od 1677 gubernator ordynacji zamojskiej; skrupulatny rejestrator wojennych realiów, autor Pamiętnika z lat 1648–1705. Wywodził się z rodziny ziemiańskiej. Pisał pamiętniki bliskie raptularzowi. Stworzył opis swojego żołnierskiego życia (służył w wojsku przez 20 lat: 1656-1677), zamieścił informacje na temat rodziny i nakazy moralne dla potomnych. Pamiętnik Jana Floriana Drobysza-Tuszyńskiego został wydany w zbiorze Dwa pamiętniki z XVII wieku Jana Cedrowskiego i Jana Floriana Drohysza-Tuszyńskiego, w opracowaniu Adama Przybosia, Wrocław-Kraków 1954.
