Symeon z Zamościa, znany też jako Szymon, Simon, Simeon z przydomkiem Lehaci, Lehacy, tj. Polak lub z Polski i patronimikiem Mardyrosowicz, Martisosowicz, Mardirosoghlu lub t.p.
(ur. ok. 1584, zm. po roku 1639) – podróżnik i pisarz pochodzenia ormiańskiego.

Urodzony w Zamościu w ubogiej rodzinie przybyłej do Polski z Kaffy na Krymie. Rodzice Symeona, Mardyros i Dowlat-chatun, zmarli kiedy był jeszcze dzieckiem; wychowaniem chłopca zajęła się jego starsza siostra, Dżuhar. Uczęszczał do ormiańskiej szkoły, po której wyświęcony został na dypira.

Znając dobrze język ormiański (w tym także jego dialekt klasyczny, grabar), tatarski i polski (niewykluczone, że także inne języki, w tym osmański) zajmował się m.in. kopiowaniem rękopisów. Pierwszy ormiański rękopis przepisał w 1605, a kopiowanie kazań wardapeta Wartana ukończył w listopadzie 1607, we Lwowie.

W lutym 1608 wyruszył wraz z ormiańskimi kupcami na wyprawę do Mołdawii; w Suczawie spotkał się z przyszłym patriarchą kościoła ormiańskiego we Lwowie, Mesrobem. W 1611 przyjęty na audiencji przez papieża Pawła V był gościem specjalnym podczas Bożego Narodzenia. W Rzymie został do Wielkanocy w II połowie kwietnia 1612, potem wypłynął statkiem do Wenecji, gdzie dotarł na koniec maja.

Wyruszył do Jerozolimy w sierpniu 1616. W ormiański Nowy Rok przybył do Betlejem, odwiedził też inne miejsca święte Palestyny. W maju 1617 ruszył w drogę powrotną do Polski. Trasa jego podróży wiodła przez Damaszek, Aleppo, Cezareę, Smyrnę; stamtąd statkiem do Stambułu, a później z karawaną przez Mołdawię do Lwowa; do celu dotarł na początku 1618.

Przebywając we Lwowie przez rok zajmował się kopiowaniem rękopisów, a w 1619 wrócił do rodzinnego Zamościa. W 1623 lwowscy Ormianie uciekając przed dżumą przybyli do Symeona
i zatrzymali się w jego domu. Po wyjeździe swych gości dostał od nich zaproszenie, by przeniósł się na stałe do Lwowa; we wrześniu 1624 Symeon sprzedał swój majątek w Zamościu i wyjechał do Lwowa, gdzie podpisał z tamtejszą gminą ormiańską umowę na prowadzenie szkoły w zamian za mieszkanie w kamienicy przy szpitalu i wynagrodzenie 300 złotych polskich rocznie.

W 1636 dokończył swoje Notatki podróżne, w której zawarł również swoją autobiografię, jak również zestawienie najważniejszych współczesnych mu wydarzeń z historii Polski (z uwzględnieniem losów ormiańskiej diaspory) i historii Turcji.