Ignacy Grabarczuk – gospodarz z Moniatycz, samouk i chłopski działacz ludowy. Urodził się 15 stycznia 1904 roku w Moniatyczach koło Hrubieszowa w rodzinie chłopskiej. Tam też mieszkał do końca życia. Prowadził zapiski z ważniejszych etapów życia: Do szkoły carskiej nie chodziłem, a że za cara nie wolno było uczyć się po polsku, więc uczyłem się po kryjomu w Hrubieszowie u właściciela księgarni Karola Cypryszewskiego, który mnie zapoznał z poetą Leśmianem, był on wtedy w Hrubieszowie. (…) jak miałem lat siedem, to umiałem dobrze czytać i poprawnie pisać, tak że jak w naszym domu zbierali się na zebrania organizacji „Zaranie”, to sekretarz tej organizacji pozwalał pisać protokóły z tych zebrań. W latach 1920-1930 należałem do organizacji młodzieżowych i w połączonym stronnictwie ludowym. (…) W czasie wojny brałem udział w rozmowie polskiej partyzantki i sowieckiej jako tłumacz. Po wojnie Grabarczuk przede wszystkim pracował na gospodarstwie rolnym, brał też aktywny udział w politycznym i kulturalnym życiu wsi. Współdziałał z miejscowym ruchem młodzieżowym, reżyserując chociażby różne widowiska, a okoliczna młodzież wystawiała jego próby teatralne. Należał m.in. do Oddziału Wiejskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich oraz do Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Współpracował z instytucjami kulturalnymi, w tym przede wszystkim
z Towarzystwem Regionalnym Hrubieszowskim i polskimi muzeami etnograficznymi. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Twórczością literacką zajmował się od 1914 roku. Była to głównie twórczość poetycka. Ma ona często walor dokumentu, a część – to satyryczno-humorystyczne odniesienie do bieżących problemów życia wsi
i najbliższego regionu. Jej najobszerniejszy zakres został zebrany w indywidualnym tomiku Podzwonne dla strzechy.

Arkusz poetycki wydał też Wojewódzki Dom Kultury w Zamościu. Jego wiersze ukazały się m.in. w trzecim tomie antologii Wieś tworząca (Lublin 1968), w zamojskiej antologii poezji ludowej Złote ziarna. Wybór jego wierszy opublikowany został w „Regionach” (1979 nr 2). Teksty prozatorskie o charakterze wspomnieniowym i dokumentalnym, ukazały się w antologii zamojskiej prozy ludowej Drzewo życia oraz w „Twórczości Ludowej” – 1991,  nr 1. Ignacy Grabarczuk zmarł 14 marca 1986 roku.