Cichy bohater, aktywny współpracownik Armii Krajowej, człowiek który uratował od zniszczenia wiele cennych zbiorów muzealnych i bibliotecznych – tak został zapamiętany.
Władysław Kabat urodził się 7 stycznia 1893 roku w Jeżowie Łódzkim. Tam ukończył gimnazjum oraz Kurs Zgromadzenia Kupców w Warszawie. W czasie pierwszej wojny pracował jako jeniec w kopalni. Po jej zakończeniu osiedlił się w Biłgoraju, gdzie objął stanowisko dyrektora szkoły handlowej, a w latach 1927-933 burmistrza miasta.
Do Zamościa przeprowadził się w 1933 roku. Został kierownikiem wydziału finansowego w Urzędzie Miasta. Jego pasją było gromadzenie mniej lub bardziej cennych przedmiotów. Swoje liczne zbiory przekazał nowo powstającemu muzeum. Od roku 1937 pełnił nieetatowo funkcję kustosza tegoż obiektu. Dzięki jego zabiegom eksponaty przetrwały wojnę w nienaruszonym stanie. Władysław Kabat wyjednał dla muzeum od nazistów kamienicę przy ulicy Ormiańskiej, gdzie przeniósł zbiory. Ocalił również przeznaczone do zniszczenia książki z biblioteki miejskiej. Przyczynił się do umieszczenia w muzeum niszczejących obrazów z pałacu w Klemensowie. W czasie wojny nadal pracował w wydziale finansowym. Wykorzystywał swoje stanowisko, by pomagać podziemiu. W 1938 roku był skarbnikiem zamojskiej straży. Dostarczał Armii Krajowej między innymi blankiety oraz niemieckie rozporządzenia. Jednocześnie, przez wiele lat, pełnił rolę prezesa spółdzielni „Robotnik”. Do 1949 roku był kustoszem muzeum, a następnie kierownikiem. Władysław Kabat aktywnie działał w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym, a w latach 1936-55 zasiadał jego w zarządzie. W 1948 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotą Odznaką PTTK. Zmarł 29 stycznia 1974 roku, został pochowany na Cmentarzu Parafii Katedralnej Zmartwychwstania Pańskiego i Św. Tomasza w Zamościu.
