Adam Szczerbowski urodził się 13 września 1894 roku w Jarosławiu. Poeta, pedagog, krytyk literacki, tłumacz, używał pseudonimów as, A.S., H.Sz., H. Szczerbiec.
W 1913 roku ukończył gimnazjum. W latach 1914–1918 służył w Legionach Polskich, następnie – po przejściu jego Korpusu na rosyjską stronę frontu w bitwie pod Rarańczą – został internowany, po czym wcielony do wojska austriackiego. Walczył na froncie włoskim, wrócił do Lwowa w 1919 r. Zgłosił się ochotniczo do wojska polskiego w 1920 r. W 1921 r. ukończył Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, zdając jednocześnie egzamin na nauczyciela szkół średnich.
Od 1921 r. był nauczycielem języka polskiego i historii w gimnazjach w Hrubieszowie, gdzie poznał Bolesława Leśmiana, który prowadził wtedy kancelarię notarialną w tym mieście. W 1932 r. przeniósł się do Zamościa, gdzie został dyrektorem Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Jana Zamoyskiego. Uczył j. polskiego w tym gimnazjum i jednocześnie w prywatnym gimnazjum żeńskim oraz Seminarium Nauczycielskim.
Redagował (lub współredagował) wiele pism, w tym np. „Przegląd Hrubieszowski” (w 1926 r. był jego redaktorem naczelnym), „Tekę Zamojską” (1938–1939). Publikował w czasopismach: „Maski”, „Ruch Literacki”, „Nowa Książka” i „Polonista”. W Zamościu był wiceprezesem koła Obozu Zjednoczenia Narodowego i przewodniczącym komisji rewizyjnej oddziału Związku Legionistów Polskich. Szczerbowski opuścił Zamość w 1939 r. i zamieszkał z rodziną w Warszawie, gdzie uczestniczył m.in. w tajnym nauczaniu. Walczył w powstaniu warszawskim, po jego upadku został osadzony w obozach przejściowych w Pruszkowie i Miechowie.
Po wojnie osiedlił się w Łodzi, gdzie do 1953 r. był dyrektorem gimnazjum, a później nauczycielem j. polskiego w VI Liceum Ogólnokształcącym. Zmarł 23 września 1956 roku w Łodzi.
