Jana Machulskiego związki z Zamościem

Jan Machulski, znakomity aktor, reżyser i pedagog, przyszedł na świat 93 lata temu w Łodzi . W 1954 ukończył studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Łodzi, a w 1971 reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Trzy lata później zaczął wykładać w Łódzkiej Szkole Filmowej, na wydziale aktorskim. W 1970, wraz z żoną Haliną Machulską, otworzył w Warszawie własną scenę, Teatr Ochoty – Ośrodek Kultury Teatralnej, a niedługo później ognisko teatralne dla dzieci i młodzieży. Aktywnie działał na różnych polach aktywności artystycznej. Występował na scenach wielu teatrów m. in. Teatru Jaracza w Olsztynie, Ziemi Opolskiej w Opolu, Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie (m in. wcielił się w rolę Doranta w spektaklu „Igraszki Trafu i miłości” reżyserowanego przez Zbigniewa Przeradzkiego ) czy Teatru Nowego w Łodzi. (zdj. 1,2 ) Zagrał około 120 ról teatralnych oraz 45 ról filmowych. Przez wiele lat sprawował funkcję dziekana Wydziału Aktorskiego PWSTTviF w Łodzi. W 1999, wraz z żoną, otworzył prywatną Szkołę Aktorską im. Haliny i Jana Machulskich, działającą przy Międzynarodowym Stowarzyszeniu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży. Był pomysłodawcą Alei Gwiazd w Łodzi oraz ambasadorem tego miasta w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury.

Jego drugim domem stał się Zamość. Letnie występy Teatru Ochoty, w czasie których wystawiano sztuki szekspirowskie, były zalążkiem Zamojskiego Lata Teatralnego, jednej z najbardziej rozpoznawalnych imprez odbywających się rokrocznie w mieście. (zdj. 3) Reżyserowane na oczach publiczności spektakle przyniosły ogromną popularność miastu, a Janowi Machulskiemu zapewniły ogromną sympatię zamościan. W 1988 r. odebrał Nagrodę Publiczności “Buławę hetmańską” za spektakl “Balladyna”, którą wystawił z Teatrem Ochoty w ramach XIII edycji Zamojskiego Lata Teatralnego. W latach 1986-1988 był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa, a w 2000 roku Uchwałą Rady Miasta Zamość nr XXV/348/2000 z dnia 30 października 2000 roku został Honorowym Obywatelem Miasta Zamościa. Jako pierwszy w 2008 roku, odcisnął ślady swoich butów w pamiątkowej tablicy zamojskiej Alei Sław.

Zmarł 20 listopada 2008 roku w Warszawie. Dziewięć dni wcześniej ostatni raz odwiedził ukochany Zamość. Przyjechał na zaproszenie władz miasta i wziął udział – jako Honorowy Obywatel Zamościa – w uroczystej sesji z okazji 90 rocznicy Odzyskania Niepodległości. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie