Stanisław Bojarczuk urodził się 5 kwietnia 1869 roku we wsi Krakowskie Przedmieście k. Krasnegostawu w rodzinie uwłaszczonych chłopów pańszczyźnianych. Wiódł żywot typowy dla polskiego chłopa z przełomu wieków. Gospodarował na własnym kawałku ziemi zajmując się pasaniem bydła. Miał wtedy czas na czytanie, podziwianie natury, wspomnienia i pisanie wierszy. Dużo czytał. Interesowały go nauki przyrodnicze, filozofia, astronomia, kosmologia, historia, mitologia, malarstwo, rzeźba, architektura, muzyka, ale przede wszystkim – literatura.
Najstarszy zachowany wiersz Bojarczuka pochodzi z 1914 r. W latach trzydziestych przyjaciel Bojarczuka – Józef Nikodem Kłosowski – opublikował kilka jego wierszy w czasopiśmie „Wieś Krasnostawska”.
W „Młodej wsi” jednodniówce związku młodzieży wiejskiej powiatu krasnostawskiego wydanej w 1928 roku w Krasnymstawie na pamiątkę dziesięciolecia istnienia okręgu. Opublikowano wiersze Matczynek (Góry”) i Młodzieży…
W 1955 roku Józef Kłosowski opublikował poświęcony Bojarczukowi artykuł Chciałem być chłopskim Petrarką. Co wzbudziło zainteresowanie prasy i instytucji odpowiedzialnych za kulturę w województwie. Dzięki staraniom Kłosowskiego i Zbigniewa Stępka w grudniu 1956 roku nakładem Ludowej Spółdzielni Wydawniczej ukazał się zbiór ponad stu sonetów Bojarczuka pt. Blaski i dźwięki. Poeta zmarł 31 grudnia 1956 we wsi Rońsko.
W 2008 r. Miejska Biblioteka Publiczna w Krasnymstawie wydała wybór około trzystu sonetów Bojarczuka pod tytułem Linie liryki (wybór sonetów).
