Stefan Pomarański urodził się 7 września 1893 roku w Warszawie, był majorem piechoty Wojska Polskiego, historykiem, instruktorem skautowym i harcerskim.
Działalność niepodległościową rozpoczął w Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”. W 1912 wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, gdzie przybrał pseudonim Borowicz. We wrześniu 1915 oddelegowany do Polskiej Organizacji Wojskowej. W lipcu 1917 aresztowany przez władze niemieckie, zbiegł z obozu internowanych w Szczypiornie. Następnie przebywał w Zamościu, gdzie wraz z braćmi Zygmuntem i Józefem założył Księgarnię Polską i wydawał Kronikę Powiatu Zamojskiego (od roku 1919 Teka Zamojska).
W czasie wojny bolszewickiej był komendantem Kwatery Głównej Sztabu Ścisłego Naczelnego Wodza, przygotowywał komunikaty prasowe Sztabu Generalnego.
Był starszym bratem Zygmunta Pomarańskiego i Józefa Pomarańskiego, którzy zostali zamordowani w obozie Auschwitz-Birkenau. Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1922 uzyskał doktorat na UW. W 1928 wrócił do czynnej służby wojskowej, był dowódcą kompanii 36 pułku piechoty. Po wybuchu II wojny światowej walczył w obronie Lwowa, następnie internowany na Węgrzech działał w konspiracji. Aresztowany przez Gestapo, został zamordowany w obozie koncentracyjnym Flossenbürg 15 grudnia 1944 roku.
